Prolog

♫

Szpieg. Zawód niewdzięczny i niebezpieczny, a mimo to najbardziej potrzebny w czasie wojny. Jednak czy to wszystko jest warte takiego losu? Przecież osoba, która decyduje się na to, nie wie dobrze, co ją czeka. Może być to sielankowe życie, jednak równie dobrze egzystencja usiana kamieniami z ostrymi krawędziami. Nic, w szczególności litość innych, tego nie naprawi, bo w końcu to tylko zawód, samemu podejmuje się decyzje, czy chce się zrobić krok w przepaść.

Wojna jest miejscem, gdzie nie wie się, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Trzeba samemu decydować, czy komuś ufać, czy też nie, w końcu takie jest życie. Nie można iść za tłumem, udając, że ma się swoje własne zdanie, potem żałuje się swych decyzji, nieodwracalnych w skutkach. Mimo to większość ludzi nie chce mieć wolnej woli, nie chce brać na siebie odpowiedzialności za podejmowane decyzje, myśląc, że to w czymś pomoże, jednak tak nie jest i nigdy nie będzie. Nawet bierność może doprowadzić do śmierci innych, do poniesienia strat, lecz nie czujesz wtedy, że to była twoja wina i w tym przypadku masz lepiej.

Szpieg. Decyzje, które podejmuje, kosztują niektórych zdrowie, niekiedy życie. Rozdzielają rodziny, niszczą marzenia i przyszłość nie tylko innych, ale w szczególności swoją. Nigdy nie znajdzie się szpieg, który jest zadowolony ze swego życia, ze swej działalności, z posiadania dwóch twarzy, z których jedna jest gorsza od drugiej. Ale wojna zmusza do tego, podobnie jak sumienie, które obciążone winami domaga się w końcu jednej dobrej decyzji, decyzji która ratuje i morduje setki ludzi. Taka rola szpiega.

Najlepszy w swoim „zawodzie” był Severus Snape. Szpieg Zakonu Feniksa oraz Voldemorta, mający dwóch panów, dwie twarze, a jednak nadal żyjący, mimo, iż na krawędzi. Szpiegujący od lat, jednak to od dwóch lat, w ciągu których potęga Czarnego Pana wzrosła, musiał pokazać swoją lojalność. Zabijał, a jednak ratował też wszystkich, których mógł. Podawał plany ataków Dumbledor'owi, a zamiary Zakonu, bardzo zredukowane, przekazywał Czarnemu Panu. Był podwójnym, a mimo to cennym, agentem dla każdej ze stron. Jednak jedną z rzeczy, z którymi musiał się pogodzić po latach, był fakt, że został zdradzony i jego usługi nie będą już nikomu potrzebne...

Witam! Jest to początek mojego nowego opowiadania Potterowskiego o tematyce Dramione.
Wracam do pisania po kilku latach i mam nadzieje, że tym razem dotrwam do samego końca.
Życzę miłego czytania!
EDIT: Rozdział zbetowany przez Tenebris. Dziękuję!